Anacığını Düşün
Sabaha ilmek ilmek örülürken çiçek kokuları
Bahar bir serçe sabisi gibi dallarıma dolanır
Karıncalar yaşamın döngüsünde birbirine ulanır
Ömür akıp giderken yüreğimin su tutmaz deresinden
Yaşamak urbası birkaç beden büyük gelir üstüme
Eli mahkum uyanışlarımda karanlığım uslanır
Denizin köpükten yorganına sarınırım usumu
Karşı kıyıların yaşam seslerine uyurum
Günümün ortasına pike yapar kuşlar
Güneşimi uzak ufuklara uğurlarken
Geceme komşuluk eder yıldızlar
Yalnız değilim!
Yanımda anamın aklıma kazınan
Çilekeş gözleri var
Yumarım gözlerimi çayırların döşeğinde
Bulutlar sessizce geçip gider ömrümden
Rüzgârın ninnisinde düşlere dalarım
Üşürsem anacığımın duasıyla ısınırım
Yalnız değilim!
Ne zaman yalnızlığa bulansam
Dizlerinde ruhumu uyuttuğum
Anacığım var...
Başının üstünde
Olanca haşmetiyle duran gökyüzü bile
Terk eder seni bir gün
Üç beş adımlık zindanda mahpus kalırsın
Yalnızlığın ağına takılı verir elin kolun soluğun
Zamanın heybetine şaşar kalırsın
Kendin bile terk ederken kendini
Bir anacığın terk etmez seni
Nice çıralar küllense de yüreğinde
Avuçlarının ayasındaki dualarda arınırsın
Saygıdeğer Züleyha hanım,
Babam gökyüzünü toprağa sığdırdığında henüz 30 yaşımda idim. Ensemden vuran alev ciğerimi yaktığında anladım gölgemin değerini.
Allah sabırlar versin. Versin de, yine de hiç sönmeyecek ve yandıkça boşluğunun uçurumu büyüyecek bir yangın düşüyor insanın içine...
Neşet Ertaş'ın dediği gibi, ''Analar insandır biz insanoğlu''...
Şimdi benim bir tek anacığım kaldı babamdan ve hayatımdan yadigâr. Bugün yanına gittiğimde ona has kokusunu ciğerlerime tıkabasa doldurduğumda aklıma onsuz olmak düşüncesi düşer düşmez kül oldum. Acı oldum! Bu şiiri de toparlayıp yayınlamama vesile oldu.
Teselliye dair ne söylense boştur böyle zamanlarda.
Tek söyleyebileceğim, Işıklar ülkesinin aydınlık diyarlarında avuç ayalarındaki duayı adınıza vakfeden bir meleğiniz var...
En derin saygılarımla.
😥 Öksüz günlerime denk gelen bu şiir adına ne kadar söz söylesem az kalacak biliyorum lakin nefes kesen bu yokluğa dirayet olan 'anne' sözcüğü hangi şiirde okusam sizin de dediğiniz gibi kalbime çoreklenen acı annemin dizlerinin hayalinde bulur kendini. Çok şey var yazacak ama ben diyeyim kalbimi dağladınız siz bunu tebrik sayıp bağışlayın bu ağrının sesini.
İyi ki yazmışsınız bu şiiri zira ben kalem dahi oynatamıyorum.
Sabır dileğimle..😥