Anadolu Kokusu

Dört bir yanım yollar
Dağlar,
Sarmaladı omuzlarımı...
Yeşil hırkam ağaçlardan,
Rüzgar hoyrattı da belki,
Rüzgara geçit vermedi hırkam...

Anadolu sardı dört bir yanımı,
Efeler geçiverdi gözlerimden,
Kanatlarında yiğitlik.
Yosun koktu ege,
Ve masaya bir yumruk gibi indi anason...

Yüzüme vurdu ışığı, tarlam altın'dan...
Ver elini ovamın toprağı
Koş sonsuza,
Ekmek koksun her bir yanın.

Senin dostun buzağı mı olmuş ey kırmızı yanaklım?!
Ne güldün öyle ayçiçeği gibi...
Şivende kelimeler gülüşür,
Şalvarında güller açmış,
Elleri toprak kokmuş
Anadolumun yiğit annesi...

Tek tane ceketine ne ara yılları yükleyiverdin?
Çizgilerin susuz mu kaldı da çöl gibi...
Gözlerinde mavi,
Anadoluya deniz oluvermiş.
Yaşın daha 18 gibi,
Sırtında yükün bitmiyor ki !
Anadolumun en güzel efendisi.

Anadolu sardı dört bir yanımı,
Sofralarında ekmek kokusu...
Yaylaların sahibi olmuş kuzular,
Başlarında babası,
Kara gözlü kangal...

Ey toprağında yalınayak koştuğum anadolu,
Hiç mi fesat değilsin sen be?!
Hiç mi kötülüğün yok yüreğinde?
Hep mi masum bakar bu yıldızlar sana,
Hep mi güneş usulca doğar taş odalarınıza?
Yağmur toprağınıza hasret,
Bulutlar mutluluktan ağlar gibi...

Halayına karıştığım anadolu,
Sazında dalgalandığım...
Ney olup ağlattığın yiğitleri...
Vurgun gibi türkülerin,
Sevdiğine hasret nicelerin.

Akarsuyunda soluklandığım...
Toprak yollarında kara lastik
Türkülerinde notalar ağlıyor,
Anonim olmuş dizelerin,
Atın, sazın, toprağın...
Kınalı ellerinde anadolum.

SARIKIZ