Anadolu'da Yükselen Güneş

Yıl 1040, Doğuda bir güneş yükseldi,
Yakındoğu'nun matem yüklü, çile bahçesinde,
Bir savaşın sonu, kuruluşun başlangıcı,
Bir efsanenin yazılışı, bir şiirin sonu gibi.

Yıl 1071, Anadolu'da bir yiğidin ayak sesleri,
Titretiyor bütün Bizans'ı ve Anadolu'yu,
Bir aslan kükreyişi gibi, asil ve kudretli,
Kükrerken açtırıverir, bütün Anadolu'nun kapılarını.

Yıl 1176, Anadolu kanlı savaş içerisinde,
Miryokefalon yanıyor, Haçlılar istila peşinde,
Aslan'ın torunları zafer ümidinde,
Anadolu, vatan edinmiş, kabul etmiş tüm Haçlı dünyası.

Yıl 1299, Anadolu'da bir "Çınar" filizleniyor semaya doğru,
Bir "Ay" doğuyor, emsalsiz gecelerin karanlığına,
Ulu bir çınar gibi, güçlü ve daim bir milletin torunları,
Asalet ve kudret şarabının, son damlasının varisçileridir onlar.

Yıl 1453, Anadolu'da bir fatih rüzgâr oluyor dağlara tepelere,
Yedi tepenin hâkimi, "Altın Boynuzun" efendisi,
Elinde kılıç, yüreğinde iman, yanında fedaileri ile,
Fethetmiştir yedi tepeli memleketi, yıkmıştır gafil bir milleti.

Yıl 1919, Anadolu esaret altında, düşman toprak peşinde,
Halk, fırsat vermiyor ne düşmana ne çapulcuya,
Tarih yazdırıyor o yıllardan sonra tüm dünya'ya,
Bırakmıyor atalarının kanı ile sulanan 'Ay Yıldızlı' toprağını.

Yıl 1923, bir 'Güneş' yeniden doğuyor semaya, Anadolu'ya,
Şehitler verilmiş, bir parça toprak için şereflice, kahramanca,
Kanlar ile sulanmış topraklar, kanlar ile filizlenmiş tüm ormanlar,
Bir 'Güneş' doğmuş artık, Anadolu'nun hüzün dolu figan bahçesine.