Anafor

elimi dayadıkça alnıma
büyüdü üstüne yazılan çıban!
yarın değildi elbet düşündüğüm
dündü önüme yayılan...

anafora yakalanmış su misali
döndü döndü de zaman
akıp gitti sonra
yatağını bırakarak
zehirli bir yılan!

her tıslayışında
büyür alnımdaki yara...
acısında
gözümdür, bakışımdır;
gözyaşımdır yani!
tutulmayan sellerle
zehrine katılan...

kıyısında
ta kıyısında zaman denen nehrin
mavi bir çiçek açmasa
sen gibi!
ölecektim çoktan...