Anam
Babasız getirdin bu hana beni
Nasıl özledim ah bir bilsen seni
Çıkmıyor yürekten kahırın demi
Garibim boynumu bükerim anam
Yakındın yanıma gelip yoklardım
Sarılıp boynuna cennet koklardım
Sen üzülme diye derdim saklardım
Derdimi kimlere dökerim anam
Burnumun direği sızladı birden
Çıkılmaz bilirim o kara yerden
Ömür sermayesi tükendi serden
Hüzün kağnısını çekerim anam
Gül kurudu bülbül suskun bekliyor
Sol tarafım yavaş yavaş tekliyor
Kul Garib'i ecel bazen yokluyor
Bu bedenden bir gün çıkarım anam
Duygu dolu bir özlem şiiriydi, Ana'ya hasret dolu vefalı sözler mısralarda etkiliydi. Hüznün gamı ile okuduğum nadide bir şiirdi. Seçkin kalemi ve engin yüreği kutlarım... En derin selam ve saygılar.
kLASİKLEŞMİŞ BİR ŞİİR AMA, GENE DE İNSANIN YÜREĞİNE HİTAP EDİYOR.Yarın Hatice de ana olunca böyle şiirler yazar umarım.Şairem.