Anarşist Zamanlar

zeytin ağacıydı

bodur ve kırk salkım

kanayan dizlerimi

saran annem

uzak da olsak

memleketimdi deniz

kokmaya başlardı

korkunca ellerim

gözlerim masumdu

onlar kahverengi

bir katilin ellerinde

suskun büyüdü

erken olurdu gün

öterdi gülibik

uyanmak güzeldi

güzel ölürdük

kin isterlerdi

kitapları yakanlar

pusu atardık biz

düğün bayram

ah be zaman

sinema önlerinde

yangından çıkmış su gibi

oğullar beklerdik