Anılar

İncecik bir yağmur düştü, tam avuç içime
Elimin ayaları nemlendi mi ne
Birden aklım elimdeki kınada
Anacığım yakmıştı silinmeden çok önce


Belki çok sene geçti hiç farketmediğim
Belki hiç iz bırakmadı görebileceğim
Belki sadece bir doğum lekesi
Ama bu hatırladığım tek gerçeklik fidesi


Çok şey unutmuşum ,unuttuklarım da ne
Bilmem ki geçti kaç yıl, özüm galiba bir de
Bahçedeki fidanım, çiçeklerim geride
Hayatımın nedenleri , kaygılarım var dı yine


Bazen bakışlarımda göremediğim bir hiçlik
Kıyas yapmadan birden, ona döndüğüm hinlik
Sanki bana karşı hepsi de etmiş birlik
Ah bu ne eziyet çocukluk mutlakiyet