Anıların Penceresinde

Anıların penceresinde sabahlıyorum hergün...
Latifelerden uzak, meyilsiz kalmışım gülmelere
Hercai insanların dolaştığı huzurlu gecelerde,
Islak bir paltonun içinde geçiriyorum zamanı.
Gel ey sevgili....
Sonum yok senden başka.
Hani;
Uzun gecelerde söylenen şarkılar aşkına gel.
Soruyorum dilimde ne kadar gam yüklü kelime varsa kalbime.
Üç taş atıyorum havaya,
Sonra sigaramdan derince bir nefes daha alıp,
Temiz havayı yarıyorum isli dumanla.
Sen duman oluyorsun,
Ben nefes...
...Ve...
Yine karışıyoruz bu uzun gecede birbirimize.



Elimde avucumda çırpınan minik bir kuş var.
Kalbim, ikiye bölünmüş akasya dalı gibi kırık.
Ne zaman düşünsem,
Ne zaman aklıma düşsen,
Gölgem dahi üşüyor yokluğunun buğulu kışında.
Artık;
Hayata ısınacak kadar sabrım kalmadı.
Sıcaklığına alıştığım o engin yüreğine dokunamıyorum.
Bitmek tükenmek bilmeyen bu yolda sana yönelmişim.
Geceler dualı,
Geceler yalvarışlı...
Geceler siyah tortusunda soğuk ve ıssız.
Yürek sessiz,
Ben sensiz,
Ruh kimsesiz...
Anıların penceresinde sabahlıyorum hergün.
Aklıma ve kalbime seni sürdüm.
Seninle başlıyor,
Seninle son buluyorum.