Anıların Sensizliği

Sonbaharın mahzun kırmızısı Mekan tutmuş hüznün yapraklarında Gözlerimde kırıstal kırıntılar Bir küçücük umut Dönüşünü bekliyorum Yorgun zaman dilimlerinde Pas tutmuş bir hiçlikle. Dağınık bir su gibi ruhum ,yorgun, Gömülür her damla yaş Gölgelerin yalnızlığına. Anıların sensizliğe açılan perdeleri Kanırtır yokluğunun kabuk tutmuş yarasını. İnce bir hüzün karışır Donuk bakışlı gözlerimin gizine. Uzaktan çok uzaktan Bir kavalın yanık sesi yol alır Sonbahar rüzgarlarının hoyrat uğultusunda. Tutuşur anılar deryası Gün batımı kızıllıklarda Ben yalnızlığım ve hatıralar Yer bulur anıların bekleme odasında.

içtenlikle yazılmış...bir şiir...sevgiler....