Anılarla Yetinmek

Ben onu sessizliği ile sevmiştim.
Yüzünde duran gülümsemesi ile.
Hiç bakmamıştım geçmişine.
Sadece gözlerinden okumuştum aşk kitabını.
Gitmek uzun bir yol gibi gözüktü gözüme.
Oysaki ne kadar da kolaymış bir anda terk edip gitmek.
Ellerinde resimlerle ne kadar zormuş onu beklemek!
Ama dünyanın en önemli şeyi rahatlatıyor beni.
Seni düşünmek!
Güzel günleri yaşarken beraberce.
Seninle yaptığımız her şeye gülmek!
Aşkın o meymeletsiz yüzüne dönerek,
"Mutluyuz, bizi ayıramazsın!" demek.
Ümitsizliğe hayatında yer vermeyerek.
Acıtmayarak canını boş şeylerle.
Nasılsa dönecek demek içinden gülerek.
İnsanı acıtan şey,
Ne olursa olsun devam etmek...
Fakat bana senin gözlerin yetiyor.
Onlarla daha kolay oluyor yürümek.
Güç almak bir daldan ayaklanmak için.
İşte budur benim için seni sevmek...
Sen bana yetinmeyi öğrettin.
Sadece anılarla yetinmek...