Ankara

kalbime ve bana uzak gittiğini hiç hissetmedim ben..
bedenin başka coğrafyalarda gezinmiş,
kendine çok güzel de bir yuva kurmuşsun..
giderken, kalbinin küçük fakat
seni sevmeye yetecek kadar büyük bir parçasını
Ankara'da unutmuşsun

ben de ardından gelip, sana geri vermeye kıyamadım...
benim için her şeyden daha kıymetliydi..
bu yüzden , sen gideli içimde atmakta hala..

sen, o kadar bana aitsin ki ...
şimdi bile benimsin...
demiştim sana,
içimden çıkmayı istesen de ,
buna senin bile gücün yetmez, yapamazsın..!

en fazla aramızdaki kilometreler çoğalır....
kalbimden kalbine giden,
o görünmez yol, yalnızca bir adım...

yüreğinden daha yakın bir başka yürek olmadı bana,
olamaz da sevdiğim..
çünkü sen benim,
canımdan çok sevdiğim,
o sevgili canımsın...!

( 29 Mayıs 2011 )