Anladım Ki....
Kalbim durduğunda,
Ruhum bedenimden ayrıldığında,
Annem babam kardeşlerim gözyaşlarıyla..
Ben yukarıdan seslendim,
İyiyim ben anne ağlamaaa...
Oysa
Onlar aşağıda..
Onlar çığlık çığlığa ...
Ben ise huzurlu ve hafif yukarıda...
Tekrar nefes alabildiğimde,
Anladım ki..
O zaman anladım ki!!
Bir daha hiç bulamadığım
O huzur...
O hafiflik....
Burada aşağıda değil...
O yüzden,
Bu dünyada...
Ne gelirse gelsin!
Ne olursa olsun!
Yaşam bana ne sunarsa sunsun,
İnsan kalmak kaydıyla...
Son nefese kadar
Herşeye eyvallah....
Yaşam boyunca bize getrmiş oldugu iyi yada kötü şeyleri kabullenmek gerekiyo.okuduğum dizeler yaşanmışlığı anlatıyor.Nefes aldığımız her bir saniyede huzurlu ve mutlu yaşabilmek küçük şeylerden haz alıp mutlu olabilmeyi başarmalı her bir fert.Akıcı güzel bi anlatımınız olmuş.Yaşam da ölümde tattığımız ve tadıcagımız hak şeyler .Ben yaşamında ölümünde hayırlısını diliyorum hepimize.Yüreğine saglık ve hoş geldin👍👍👍😎
Ölüm her daim akılda olmalı yüreğinize sağlık👍👍👍👍👍👍👍👍
mükemmel bir şiir.. anlatımlarınızı çok beğendim..
Eyvallah !!!!!!!!!!!!!!
kendisiyle barışık toplumsal sorunlarla barışık bir kişilik sergilenmiş. saygılarımla: rr.akdora