Anladım ki Artık

Anladım ki artık; dostluğun yerini düşmanlık,
Sevginin yerini ise kin aldı.
Anladım ki artık.geçimişimizin izleri,
O takıştığımız günde kaldı.


Hani hatırlar mısın ilk tanıştığımız o günü! ..
Demiştin ki bana! .. ne diyeyim sana.
Abi mi yoksa başka bişeymi.
Ve gülmüştün! .


Aslında şaşırmıştım biliyor musun..!
Daha önce kimse yaklaşmamıştı öylesine,
Candan ve sıcacık bakan gözlerle.
Ve bende gülmüştüm.ne dersen de..!


Tabi birde demiştim ki bu kız;
Kendini beğenmiş.kibirlimi kibirli.
Ne işi olur benle ki.? .,
Bir süre anlamaya çalıştım! .



Ve izlemeye başaldım bir süre;
Anladım ki insanlar, göründüğü;
ya da gördüğüm gibi değildiler.
Tabi ki sende öyle.



Ve kısa zamanda çok şey paylaşır olduk.
Ve bunun adını da dostluk koyduk.
Yeri geldi güldük; yeri geldi ağladık.
Acılarımızı ve hüzünlerimizi bir gün dönümüne bağladık.


Sonra birden o rüzgar esti..
Aslında dostluğumuz için acı bir nefesti.
İste onla kaybolduk bu yolda savrulduk.
Dostluğumuzun adını da unutur olduk..


Evet biliyorum beni affetmeyeceksin..
Seni nasıl acımasızca sildiysem..
Bir o kadar uzağa gideceksin..
Ve bir daha dönmeyeceksin! ..


Şimdi soruyorum kendime.
Bunun adı karşılıklı gurur muydu;
Ya da bendeki acıların.,..
Başlangıçtaki yolu muydu.



Dost acı söyler..
Bilmezki bu zavallı dil neyler..
Dil söylesede gönül seni eyler..
Gül be dostum.. bu hayat nereye gider..