Anlamadan

Kışa doygun ömrün şirki mi anlam
Sarsar öğürtü
Sırattan daha keskin
Yokluğunsa an

Unuttur günahını
Vebalini temizler mi vicdan
En bilge şahidin zaman

Çoğalır aristokrat düşte bahar
Koklarsın yumuşak tütsüsünü
Şems havasında derin, yakar
Yıkar benliğini aşk

Koru kaleleri , yok ortada yar
Ah naif rüzgar
Ve sevgili
Bilki sonbahara terk ediliyoruz
Savur şimdi gözlerini

Dalmaksın hüznümün ovasında
Yeşilden ırak,bozkıra yavan
Süzülür akıl usturupla acının eleğinden
Közü demler kuytular
Bilmeksin anlamadan
Zarif tadın kıyımlardan armağan

Kimi çocuktun bakarken
Kimi seferden sefere dolanan turnam
Çoğalan gök
Büyürdün maviye esaretimden
Zihni dolduran suret
Anlaşılmaz sözlerden türeyecek galiba
Yeni zamanda anlam

Yokum
Yakala gözlerimden
Ve savur boşluklarına
Yüreğimin bozkırı
Kuraklığından doğup çoğalan