Anlamayana

Hergün dünyaya iner melek,
Elinde idam fermanı
İnsan, zehirli ok!
Tecrübesi ruhtan ruha miras,
Vurulmamak adına ruhunun baş köşesinden
Tedbili kıyafet,
İnadına gururlu.
Bir zırh ki,
Çırılçıplak,
Bir zırh ki savunmasız
Sanırsın ki bebek...

İndi modern çağın orta yerine
Orta çağın ateş saçlı kadını.
Tek silahı gözünün nuru
Bağnazlığa karşı zırhlı.
Öylesi masum,
Dersin ki melek.
Bir o kadar günahkâr beşerin katında,
Kimdir bu diye sormazlar Tanrı'ya.
Savurdu alevden saçlarını
Bir selam gönderip aforozcu benliklere.
Korkmadı düzenden
Öfke üflelediler üstüne
Bakmadan dişiliğine
Diş geçirdi diye ataerkil düzene.
Öfke alev oldu,
Kadın yandı.
Sanki cehennemin odunu...

İşte bu yüzdendir öpmeyişim kurbağayı
Öyle ki, karıncaya dokunsam, prens oldu!
Ve aslında hiyerarşi insanlığa çok dokundu.
Ben öküz altında buzağı arıyorum,
Bulduğumda hiç yadırgamıyorum.
Anlayana sözüm yok,
Anlamayana dokunduruyorum...