Anlamazlar

Nasıl bir yoldayım ki koştukça adımlarım yerinde kalır,

İsyanlarım bazen bir türküye bazen de içime dayanır,

Varamayacağım onca umut var göründe beni çok mutlu sanır,

Oysa herkesin sessizliği kendi mahkemesinde haykırış bulur.

Anlatma kimseye anlamazlar,

Belki de bu dünyadan büyüktür yaran anlamazlar,

Dünleri unuttuk ama olanları değil.

Hatıralarımız da öldü zaten.

Bir tek senle konuşamadım bütün şiirlerde dert yandım.

Sen bilmezsin bilme de uğruna hüzün düşen yüzümü,

Ve gelse de bitse dediğim binlerce günümü,

Şairler de ölür sen yazdıklarımı anla.