Anlamını Yitiren Günseller

Ömür bulantıları hat safhada, ölüm sancıları ona keza.
Çekesim geliyor kendi ellerimle perdeleri gözlerime.
Yatağım bile tabutu andırıyor.
Bedenim lime lime...
Uyumak ne haddime...

Şafak, söküyor geceden esaretini bin bir eziyetle.
Penceremin güvertesindeki sokak lambasına baksana!
Nöbetini devrediyor güneşe...
Aya inatla, düne verilecek hesapla...

Gün atar mahmurluğunu, hicaz makamı eşliğindeki maziyle.
Suya ne gerek...!
Gök boşalsa ne hacet!
Gözdeki nem, muslukla rekabette...
Kahvaltına yarım kalmış bi' düş, tok tutar mı akşama kadar bilinmez.
Ve demlenmekte katran karası Aşk'sa gönülde...
Geçtiği her damarda iz bırakır.
Silinmez!

Ve akşamlarım, umut tacirliğine teşvik ettiğim insanlarla.
Volta atarım düşlerimin; ufacık, tek adımlık bahçesinde.
Boy vermeyen yarınların gölgesinde...

Sonra...
Teneffüs libasını giyen intihar teşebbüsleri uğrak bilir yalnızlığımı.
Akabinde gece salar üzerime karanlığını...
Bense metruk sineme çekilirim titreyerek.
Ölümü üzerime kitleyerek...
Gözlerim endişe molalarında...
Vals ederim melankolik şarkıların gözetiminde.
Gardiyan kokulu kalemimin içtimasını izlerim, dağarcığımın köşesinde.
Peykeleşmiş sayfalarım, diz bükerim lisanımın yettiğince.

Ve anlaşılır ki;
Sevmek hafif suçlar arasındaymış.
Denetimli serbestlik adı altında karın tokluğuna bi' şiire çalışırım.
Müebbette olsa küçük kalırdı.
Bu değilde ne müebbet?!
Yoktu, satırlarda bahara mühlet.
Yaza yetişmişiz, lakin peşinde koca bi' hasret.
Ve sene-i devriyesidir göz tanışmamızın.
Gelme!
Gezinme yokluğunun mecralarında!
Sokulma papirüs parmaklı koğuşuma...
Etme dilinle ziyaret!