Anlamsız

Gözümü kırpmadığım gecelerden
Kasvetli sabahlara uyandım
Eğer uyanmak denirse
Renksiz boncuklar gibi
İpe dizdiğim senelerden
Bir boncukta bana kalacak sandım
Hiç kalmadı ama neyse?

Küsuratsız sayılar misali anlamsız
Bomboş sıfırlarla yalnız kaldım
Gölgem bile üzerime yürüdü ne hoş
Bir türlü dalamadığım uykularımda
Ağladım zamanlı zamansız
Sırtı dönük bir papatya gördüm umut sandım
Çevirdim kendime fakat boş?

Mahkeme duvarlarını alt ettim
Kapılar yüzüme kapandı
Yüzümden tebessüm eksik olmuyor diye
Yollarımdaki dikenler dümdüz
Hepsini teker teker atlattım
Anlamayanlara sözlerim apayandı
Yine bastılar çelmeyi soruyorum niye?

Yabancı değil aslında kimseye bu kalem
Tüm düşüncelerim onunla dizelere döküldü
Hiç korkmadım onları yazarken
Durmadı elime kalemi aldığımdan beri
Gecelerime karıştı bir elem
O günden beri bütün damarlarım söküldü
İşte böyle acı çekiyorum yaşarken?

Hep bir sızı
Nereye kadar dedim
Yaşadıklarıma başkaldırdım
Gördüm hayallerimde ki sevgiliyi
Sevdim?
Tüm acıları yıldırdım.