Anlamsız Bir Savaş

Anlamsız bir savaşta galip gelmek
Yüceltmez belki de insanı

Ödün verdin, uğraştın, yaralandın ve yaraladın.
Geç kaldığını ya da erken geldiğini sandın,
Dakik olmadığına acındın.
Soru sordun, cevap verdin, cevaplar buldun.
Kendi soruna, kendini destekleyecek cevaplar verdin,
Kendini kandırdın.
Soğuktu üşüdün, sıcaktı üşüdün, yalnızdın.
Kimi zaman soğuğun ortasında sıcacıktın.
Paltonu, kazağını ve de çamaşırlarını çıkarıp seviştin.
Anladın her şeyin düşündüğün gibi olmadığını.

Katı kuralların vardı yine de,
Hayata dair seni yaşatan.
Yaşanamaz sandın bu kuralların dışında insanca.
Yanılmak sana göre değildi, şu kısacık hayatında.
Bu yüzden, geçmişi senin kurallarına zıt olan bir adam,
Geleceğinin paylaşımcısı olamazdı.

Haklılığını kanıtlayacak bir yan arayıp durdun hep yaşananda.
Güzel olan her şeye sırt dönüp,
İçindeki şüpheleri besledin, bir anne kıvamında.
Sıcacık göğsüne dair düşler kurarken o adam,
Sen duygularına gem vurup içindeki isyanı bastırdın.
Sarılıp öpüşmek yerine,
Issızlığı paylaştınız, çok uzak şehirlerde.

Belki yanılmıştın.
Belki de o adam, ilk kez kalbi ve bedeniyle birine ait oluyordu.
Belki de o adamın içindeki çocuk, seni bekliyordu.
Bu yüzden içinde birbiriyle kesişen düşünceler devinip duruyordu.
Bu yüzden belki ne gidiyor ne kalıyordun.

Saatler, yavaş ilerliyor yine de içinde acı varsa.
Daha geç kalınmadı ve geç kalmak yakışmaz hiç bir aşka.
Ve bir aşka yaraşmaz hiçbir zaman, yarışmak zamanla.

Anlamsız bir savaşta galip geldin belki.
Ve haklı olup olmamak her halükarda üşümekti.