Anlamsız Saatler

Bazen, gün ortasında boğuluyorum.
Sağım, solum insan kaynıyor,
Fakat kendimi yalnız hissediyor,
Daralıyorum.
Etrafım yeşillik dolu,
Oksijen dersen bol,
Yine de nefes alamıyorum.
Yanı başımdan insanlar geçiyor,
Kimse bilmiyor halimi,
Yardım ister gibi,
Sessiz çığlık atıyorum.
Maalesef,
Sesimi duyuramıyorum.
Elimi uzatmak istiyorum,
Dünyaya,
Daha doğrusu yaşama,
Çaresiz bedenim,
Hareketsiz,
Bir türlü kendimi,
Anlatamıyorum.
Bir hareketlilik var, ortamda,
Cıvıl cıvıl,
Gülüşmeler,
Bir tarafta durgunluk,
Sessiz göz yaşları,
Katılmak istiyorum,
Ben bu kervana,
Hala kendimi,hazır hissetmiyorum.
Bakın kendi işinize diyor,
Bırakın beni kendi halime,
Benim bu duruşum,
Bir yere kadar.
Geçici size eziyet verdi isem,
Bağışlayın.
Belki herkesin, böyle bir dönemi olur,
İşte ben, biraz buyum,
Bazen gülsem de,
Bazen de durgunum.
Kimse anlamaz, benim halimi,
Yıllardan beri, inan ki çok yorgunum.
Yaşımın verdiği tecrübeden olsa gerek,
Hem hastayım, hem de çok çok,
Yorgunum,
Yorgunum.