Anlasaydin!

İnadına dik duruyor, gökteki kara bulutlar
Ben sensizliği içimde avuttum, keşke kalsaydın.
Ne olur ayıplama! unutturmadı o umutlar
Seni var eden ruhumu, yokluğun ile sarsaydın.




Saklanan birşey var, lal olası dilimin ucunda
Yaklaştıkça küçülen sen,beyaza konmuş son nokta.
Gecede bir gölge kal, hiç yaşanmamış gibi ol da...
Ufuktan gittikçe küçülen, güneş gibi solsaydın.




Herkes biliyor da ruhuma nasıl dokunduğunu
Dile getiremez bu beden nasıl yorulduğumu
Bilirsin aşklar'ın hep o gözlerden okunduğunu
Gündüzler senin olsun, beni gecelere sorsaydın.




Gür saçlarından buket yaptım, yüreğime doladım
Çizdim gözlerini beyaza, bakmaya doyamadım.
Sensizlik bir zindandı nicedir, hayra yoramadım
Keşke sende ben gibi,bu kara sevdaya yansaydın.




Şimdi daha kinli bakıyor, karanlığa korkumuz
Gece yol keser zebaniler, ayrılıyor yolumuz
Birleşmeyen o kalpler de, vedalaşırken sonumuz
Bir son için sona değecek, umutla sarılsaydın.




Bilemezdin, aşk'ın aldatmaktan yana olduğunu
Öpülesi dudaktan, birgün hesap sorulduğunu
Aşkta vade dolar, sevginin kalpte korunduğunu
Yıllar sinemde ateşti, beni birgün anlasaydın.




Yalnızlığın gölgesinde gövdelenen bir hisim ben
Sıcak bir günahın, arsızlığına gülen sisim ben
Ve sensizliğin peşinden haykıran,gülmez hiçim ben
Yalnızlığıma eş, rüyalarıma güneş olsaydın.




Düştün gözlerimden, saydım artık rüyamda bir düş'tün
Aptalca gülümseme, boşluğa atılmış düşüştün
Gökyüzünden kayan yıldız, içimdeki azgın çöküştün
Giderken sormadan; kalbimi de yanında alsaydın.




Çıkabilirim birgün karşına, kimbilir ansızın
Yansın da yüreğin derinden, ızdıraptan sızlasın
Gözler biçaredir bakmasın, o taştan kalbin yansın
Yürüdükçe uzayan yolları, sen hayra yorsaydın.