Anlat Gönül

Kalem kelam mahpus prangalaşırken
Aç sefil çaresiz kor'da dağlanıyor
Gözyaşı eşikte kanla çağlıyorken
Gönül zehir zıkkım tıksırıp kaynıyor

Her zerreyi çapul mabullar kaplamış
Kanun nizam ehil kuldan yoksun kalmış
Uygulama hepten çirkefe saplanmış
Gönül nida mida çor'uyla yanıyor