Anlatamam

Kimi zevk için,
Aldırır kürtajla çocukları
Kimi asgari Ücretle çocuklara
Yardım eder,
Kimi öldürdü diye sevinir
Kimi öldü diye,
Büyük ülkemin dar sokaklarında
Hiç kimse şikayetçi olmadı olamadı
Mutluluk yerine yağmur girdi
Pencerenin arasından,
Biz bunu hak etmiyorduk
Bizi sadece acılar kucakladı,
Oysa rengarenk Hayallerimiz vardı
Acılar hep bir adım önden gidiyordu
Bizden,

Çocuklar üşüyor,
O minik parmakları Soğuktan
Morarmıştı,
Eriyordum santim santim
Bir mum misali,
Tırnaklarınımı kanattım duvarlara
Öfkeli yazıları yazarak,
Mutluluk Piyongodan çıkacakmış kadar
Uzaktı Bize,
Bir ağlayış bir yalvarış
Bir de haykırış gördüm
Çocukların gözlerinde
Anlatamam,
Belkide bu Son seslenişim
Gözlerim zifir karanlığında...