Anlayamadığım Anlamsız Anlar

bir gece:

seni senin sevdiğin şarkılarla anıyorum;
"belki birgün özlersin" diye diye
oturduğum yerde yoruluyorum...



gecenin içindeki bir an:

telefonum çalıyor;
açıp sahte seni seviyorumları mı söylemeliyim?
bu aptal şiire devam mı etmeliyim?



bir andan birkaç saniye sonrası:

şiire devam!
at gitsin telefonu odanın en köşesine
ne kadar oldu aramaman?
telefonun çaldığına sevinmeyeli kaç gün oldu?
umutlar soldu,
özlemler doldu...





saat geceyi 10 geçiyor:

gözlerimi kapatıyorum,
sesleri duymuyorum.
kulaklarımı kapatıyorum,
insanları görmüyorum.
bu ters şeyleri başarabilirken;
gözümü kapattığımda seni görmemeyi
kulaklarımı kapattığımda sesini duymamayı
beceremiyorum...



saat durdu:

ben yaşamayı başaramıyorum.
hayatın akıp gitmesini kesiyorum.
hayatın ilerlemesi için;
önüne geçip saçından tutup sürüklüyorum
ya da
arkasına geçip ite ite götürüyorum.
ne yaparsam yapayım
hayatın ya arkasında ya önünde oluyorum
hayatın içine giremiyorum...



gecenin öfke nöbeti:

"birgün aklına bile gelmem"
"unutuırsun"
"geçer geçer"
haklısın geçti;
üstümden geçti...




gecenin son dakikaları:

her gece ölüyorum.
son canımı ne zaman vericem?




uyumaya çalışırken:

"ufaklık suçlu sen değilsin"
sus n'olur konuşma...




kantin:

of!
yine sabah oldu.
bir gün daha yaşamak zorundayım...




sabah sabah:

"finaller yaklaştı nasıl geçicez?"diyorlar
onların korkusuna gülüp geçiyorum.
ben de ne korku ne de kaygı var.
en büyük korkumu yaşadım;
seni kaybettim...





ve ders hukuk başlangıcı:

kapı açılıyor, giriyorlar teker teker
her yüzde seni görüyorum
sonra senin olmadığını anlıyorum.

her zamanki yerimden daha da arkadayım
sınıfı süzüyorum şu kör olası gözlerle
bulamıyorum...




daldım:

dersi dinleyesim hiç olmadı zaten
sınıfta da yoksun!
artık seni uzaktan da sevemiyorum...




dersteki bir düşünce:

bir gün karşıma çıkıp;
"nasılsın" dersen naparım ben?
ne demeliyim sana?
gülerek "iyiyim sen?" mi?
ağlayarak sana sarılmak mı?




düşünceler yumağından birtane daha:

Arama onu,
Yutkun söyleyeceklerini,
Sarıl yalnızlığına,
Unut!

bak hala şiirlerimin satır başına adını sayıklatıyorum...




ne bitmez dersmiş:

"unutmak kolay demiştin alışırsın demiştin"
"kötü olmak seni geri getirir mi acaba?"
"belki bi gün özlersin"
vs vs vs....

her şarkının bir sözü beni anlatıyor,
hepsini toplasan hala söylenecek birşeyler kalıyor...




zil çaldı:

yine şiir bitti!
ama sözüm bitmedi,
bitmiyor,
hiç de bitecek gibi durmuyor...



m.duman