Anlayamazsın
Duygularımı asla anlayamazsın
Sen benim kalbimle hiç sevmedin ki
Bakış açımı kavrayamazsın
Çünkü gözlerimle hiç görmedin ki
Bıçaklar sapladın ciğerlerime
Kalbimi söküpte aldın eline
Beni atıp aşkın alevlerine
Sonra mahsum rolü oynayamazsın
Suçun ne mi umut vermek tabi ki
Sevdim dedin inanmıştım halbuki
İçim öyle yandı öyle yandı ki
Okyanusu döksen söndüremezsin
Çekip gitsem de çok uzaklara
Yakamı bırakmaz bu kara sevda
Davacıyım senden iki dünyada
Ölsem kararımdan döndüremezsin
Şimdi gecelerim zehir zehir günlerim
Bir enkaza döndü sanki bedenim
Yıkılan hayallerim kahrolan benim
Bu yıkımı sende durduramazsın
Bu nasıl acı ki ne öldürüyor
Ne gün gösteriyor ne güldürüyor
İçimde bir boşluk her gün büyüyor
Dünyaları koysan dolduramazsın
Düşündüm de yok mu bunun çaresi
İlacı doktoru bir reçetesi
Nasıl bir hastalık bu neyin nesi
Acımı sen dahi dindiremez sin
Bu yangın bilmem ki kaç yıl sürecek
Ne zaman küllenecek nasıl sönecek
Ruhum bedenime ne gün dönecek
Çektiğim çileyi sen bilemezsin
Şimdi git sakın ha ardına bakma
Bir gönlü yıktın bir daha yıkma
Sakın ha bir daha karşıma çıkma
Ağır konuşurum kaldıramazsın
Ama dilerim ki sende yanasın
Kalbin benim gibi derman arasın
Bir gün gelir belki beni anlarsın
Geç olur zamanı döndüremezsin
Bunun ne reçetesi var ne de tedavisi Mahmut. Kutlarım güzel şiirini...👍