Anlayamazsın

Gün gelir ağlarsın yokluğuma
Göz yaşların fayda etmez ne çare
Sanki bir el sıkar boğazını
Kahkahalar alıp götürür seni
Bıçak açmaz ağzını...

Gün gelir ağlarsın yokluğuma
İstemeden yaşarken tek başına
Atsan da bir boşluğa kendini
Haykırsan da içindeki bütün benleri
Kimseler duymaz sesini...

Gün gelir ağlarsın yokluğuma
Takılıp kalırsın soluk resmime
Bakarsın gözünü hiç ayırmadan
Görmezsin sürüler geçse önünden
Sözün geçmez olur titreyen ellerine
Bir dala tutunamazsın...

Gün gelir ağlarsın yokluğuma
Çıkarsın dağlara ararsın beni
İçini dökersin kar sularına
Alırsın avucuna soğuk taşları
Basarsın bağrına
Ağrını acını dindiremezsin...

Gün gelir ağlarsın yokluğuma
Her nefes alışında yanar yüreğin
Suna gibi dalarsın serin göllere
Bülbül gibi ah çekersin güllere
Hasretini diyemezsin ellere
Hayatı tadında yaşayamazsın

Gün gelir ağlarsın yokluğuma
Yaşarsın yine de yaşamasına ancak
Yaşadığını anlayamazsın....

Fevzi CAHİT
Ozanca/İZMİR