Anlayana da Nasihat Anlamayana da Nasihat

Kalbimin otağından kükreyip baş kaldıran
Aklımı sarmalayan çepe çevre dört koldan
Tüm evhama düşlere ne varsa sebep olan
Deme ki dönüp baksan kör olsun sana bakan

Elimdeki kalemden ta beyne parmağımdan
O beyinden aklıma ki odur köprü olan
Beden ile ruh köprüsü olupta harman sunan
Ey akıl sensin kölem varlığım sana sultan

Dost etme nefsi dedim eden sen bu ne isyan
Öğrenip öğret dedim yine sen cahil duran
İradeyle bir olup ey bana savaş açan
Sen akıl seni azlettim ya sen yada aşk mâdam

Sensiz adım divane deyip te geze başlar
O başlarda bilmem mi bilmiş meslektaşın var
Akıl aklın kuyruğuna kim görmüştür ki basar
Seni kovan divaneyken esir sana tapanlar

Ey akıl aşk olmasa sen nelere kadirsin
Hiç bir şeye! yok olanı süsleyip var diye yedirirsin
Ey aşk akıl olmasa sen nelere kadirsin
Her şeye! Yok iken var edersin var iken yok edersin

Ey akıllı! akıllısın amma sen ne kadar acizsin
Bir akılsızın şiirine hala ne güzel dersin