Anne
Her zaman kimsenin olamadığı kadar gücüm oldun hep
Yaşadıklarımı, düşündüklerimi bir an bile tereddüt etmeden anlattığım tek kişi oldun
Gece-gündüz, ağladığımda, hastalandığımda
Hep yanıbaşımda hissettim nefesini..
Senin yüreğinde hissettiğim sıcaklığı,
Kimsenin yüreğinde hissetmedim anne !
Kimseler silemedi senin gibi gözyaşlarımı..
Ben gülümsediğimde kimsenin senin kadar mutlu olduğunu görmedim !
Her gün büyüsemde gözümde küçülmeyen tek şeysin anne !
Ve ben..
Kimseyi bu kadar sevmedim nedensizce..
..'anne ve sevgi' tartışılmaz ayrılamaz parçaları çocukları bizlerin...'nedensizce' yi bir daha düşünseniz derim ben melis hanım..teşekkürler kaleminize...