Anne...

Bu gece ben yağıyorum anne
Gökyüzünün kahırla ağlaması benim sesim
Şimşekler ruhumda parıldarken
Kara bulutlar hafakan oluşturuyor beynimde
Damlaların kenarına yapışmış
Sevgine kement atıyorum
İnanmayacaksın ama bu sulu gözlü adam
Ağlamıyorum mendil gönderme anne




Bu gece ben yağıyorum anne
Kuruyan dillerime bir lahza nefes
Çürüyen benliğime kuvvetli bir ses
Üşüyen iliğime saklanmış heves
Kapanmayan kirpiklerimde duam ol diye
Kendimi asıyorum bulutların ucuna
Ağlamıyorum sakın üzülme anne




Bu gece ben yağıyorum anne
Çölleşen bedenim muhtaç rahmete
Duygularım semaya yükselmekte
Elegimsagma altından geçiyorum son hamlede
Hayalin gerçek olmuyor
Güneş bana gülmüyor
Ay şakımıyor aşiyanımda
Ağlamıyorum yıldızlara kızma anne




Bu gece ben yağıyorum anne
Tenimi acıtıyor ısırgan otu
Ayzada tir tit titriyor sözcüklerim
Sıralanmış bir ağıt misali
Kaval sesiyle seyyah nağmeler
Rüzgâr ne yana dönsem üflüyor inadına
Melodimi çalıyor fırtına
Ağlamıyorum senede bir gün anne




Bu gece ben yağıyorum anne
Vaha oluyor yüreğimden kopan damlalar
Kesif bir kum fırtınasında kayboluyorum
Uçuyor ümitler avuçlarımdan
Güvercinleri sana gönderiyorum
Ucu yangın yerine dönmüş mektupları da
Mürekkebi dağılmışsa sanma ki hüzün yazdım
Ben sensizliği alnıma kazdım
Ağlamıyorum yine geleceksin diye anne
Ağlamıyorum yine döneceksin diye anne







Gaziantep
23.09.2008