Anne

dokuz ay taşıdın, canında candım
koruyup kolladın doğarken anne
koynuna almıştın, yanında candım
şefkatli tenine sığarken anne.


ağladığım anda bana koşardın
ninniler söyleyip hemen coşardın
benimle birlikte mutlu yaşardın
hayatın yükünü sağarken anne.


sesimi duyunca uyanıp kalktın
karnımı doyurup sonradan yattın
her sabah yeniden sevgini kattın
güneşin ışığı doğarken anne.


biraz üşüyünce anlar görürdün
bir şey olur diye koşup korurdun
kalın giydirirdin sıkı sarardın
lapa-lapa karlar yağarken anne.


hep fedakâr oldun titredin bize
yordu seni hayat getirdi dize
nasihat ile de başlardın söze
ömrünü çürüttün yığarken anne.

Polat Tek
24 şubat 2016