Anne

Gözlerimi açarken yenidünyaya, ilk ağlamamla birlikte bir kadın ağladı
Gözlerinden düşen iki damla yaşla birlikte sarıldın bana
Okşadın yüreğimi, kendi yüreğini okşar gibi
Bir parça olmuştum senden, etinden ve tırnağından
Büyütürken beni hayat, sen yetiştirdin geleceğime dair bir umut
Sevginle yarımlarımı getirdin, alnında ki anne yazgısıyla
Hasta düşerken yataklara, başucumda bekleyen hep birisi
Mutluluğumda, üzüntülerimde, hep benimle olan birisi
İlk kıza âşık olmayı sen öğrettiğin gibi
İlk gülmeyi, ilk konuşmayı ve ilk şiirimi
Oysa bana anne demeyi sen öğretmedin
Kendiliğinden çıkıvermişti, iki dudağımın arasından
Ve anne, şimdi sen yoksun yanımda
Uçup gittin, zamansız zaman diliminde
Ve var olan tüm sevgimi yitirmişliğimle
Acı bir çığlıkla uyandım, sensiz geçen ilk sabahı
Hemen sana koştum, annem diye, beni bırakmaz diye
Oysa şimdi, ben senin başucunda bekliyorum
Okşamak isterdim, kara toprağının yerine ak saçlarını
Her telini koklayıp, yüreğimin denizinde dalgalansın diye
Şimdi sensiz geçecek yılların, hesabını kime vereceğim
Sevincimi ilk kiminle paylaşacağım, bir torunun olduğunu
Ve adını senin adını koyduğumu nasıl söylerim yattığın yerde
Sensizken yetimsizler yurduna gittim anne
Orada hiç yabancılık çekmedim, onlardan biriydim
Boynu bükükler gibi dolaştım, bizim mahallenin sokaklarında
Ana oğul gezenler diyarlarından, hep kaçmak istedim
Kıskanırdım, yüreğim parçalanırdı.
Niye bıraktım beni anne, hesap sormuyorum sana
Ama ne olur sende beni anla,
Düş yağmurlarımda ıslanan ve güneşin kavurucu
Sıcaklığında üşüyen benim,
Bir kuş olsam uçsam yüreğine ve sevgi dolu kollarına,
Ah bir sarılabilsem
Artık gidiyorum anne evde torunun beni bekliyor
Rahat uyu sen anne, toprağına ektiğim çiçekleri
Her gün suluyorum ve mezar taşını okşarken
Sevgini alıp ta gidiyorum
Kendine bensiz iyi bak anne