Anne

hayallerimi yıktılar
en güzel ruyamdan uyandırdılar
yarimi aldılar anne herşeyimi aldılar

yine sensizlik kokan bu şehirde
bugulanmıs bir sokak lambası aydınlıgında
mumun alevinin söndügü hayin kaldırımda
sensizlige onsuzluga kimsesizlige içiyorum anne

kızma bana anne sakın kızma
istemezdim böyle olsun aslında
artık jilet yaraları acımıyor anne
acıyan tek bir yerim var
kalbim acıyor anne kalbim

kim ister üzülmek
sevdiginden ayrı kalmak
kış sogugunda yanmak
yaz sıcagında donmak
ama
zamansız gösterdi hain felek gercek yüzünü
tutmadı kimse verdigi sözünü
yüzüme attı verdigim yüzügü
tutmadı kimse anne sözünü...