Anne

Siyah atlar geçti düşümden anne
Rahvan bir dokunuştu yüreğimde
Kar taneleri daha yeni çiselerken
Ayaz kesmişti ellerim
Hazin bir nağme dökülürken dilimden
Kelimeler donmuştu
Harfler sadağımda kalmıştı anne



...



Buhranlar yaşarken kendi hücremde
Uzletimdi kucak açanı vuslatıma
Yeni bir doğum sonrasıydı
Yeni bir ihtilaldi bebeklerin gözleri
Denize dışarıdan bakıyordum anne
Tanımadan tanımlama yapıyordum
Fikir çilesinde uyandın sonra
Ter içinde bir gece sarmaladı ruhumu
Sudan bir yastığa dayanırken dizlerim



...



Güne tohum ekerken yakalandım anne
Boy vermeyen fidanlarım oldu hep
Dağlara omuz verdim ardından
Gönlüme mülteci seferler düzenledim
Kayboldum kalabalık bir ormanda
Koynumda birikmiş ateş
Sözcükleri yangın yerine getirdi
Dara düşmüş imgeler sevmiyor beni anne



...



Kanayan denize saldım umutlarımı
Dalgaların koynunda uyudum anne
Bir ırmağın yosununa dolandım
Esir oldu hayallerim kuyularda
Avuçlarımla bıraktım güvercinleri
Her birine ayrı ağıtlar yaktım
Firakıma eşlik etti sahipsiz rüzgâr
Uçurtmamın ipi takıldı dikenlere
Uçurtmam semada kayboldu
Uykuların eceli ile uyandım
Rüyalar gecemi böldü
Fecirde lambalar yanmıyor anne



...



Yakılmış ve ucu yırtılmış mektuplarım var
Adresi yitirilmiş firarı duygularımda
Ağlarken kırılan kirpiklerim içinde
Dargınım sensiz gecelere
Dargınım hayalini unutan gözlerime anne
Hançer misali saplanırken kalbimin sancısı
Kelimeler kement oluyor boynumda
İdam ediliyor sevmelerim giyotinle
Kanıyorum acıyan duygularımdan
Sıcaklığına nağmeler yakıyorum
Okşadığın yanağımı sana gönderiyorum anne
Okşadığın yanağımı sana gönderiyorum anne





...










Zekeriya EFİLOĞLU
Gaziantep
6.8.2008