Anne Dedim

algın yalnızlığında

hep kedi gülüşleri

sokağın soğuk nevale yüzü

derinin ölüsüydü bedeninde

derin kulunç ağrısı

nice doğum sancısı

ve dedim;

anne dedim!

hiç bıkmışlığın oldu mu?

biz geçişlerinden

ergen nazlardan

hiç toparlamışlığın

sokak başlarında

çocukluğumuzu...

keşke

oyunlara dalmasaydı

aklı evvelimiz

ve keşkeler/

üzülme desem

ben üzerim kendimi

senin yalnızlığında

anne dedim!

devir yükü bu

tümden gelim

tüme varırken

senin zamanında çoktan aktı dereler

devir çılgınlığına...

sadece sevgin değişmedi

halen bizi çocuk gören

heyecanların...

bende de bitmez anne bende de

heyecan biterse hayat çöl

senli ellerinde/

anne dedim...