Anne Üşüdüm

Anne
üşüdüm
bak halimize
ağlayacak hal kaldı mı?

evsiz barksız göçük altında
kimsesiz
ağlanacak halimiz mi
var
ne görecek gözler
nede katlanacak cevher

üşüyorum anne
iki duvar arasında bedenim
ruhum uçtu
ölüme kafa tuttum
canımın ağrısı geçti

zor olan
kirli nemli havanın
bir nefes almakta olsa
kirli ruhlardan usandım

uslandım
kimse bilmez halimizi
gün g/ördüm
acı gördüm yad oldum

her halimiz perişan halde
yorgunum acılardan
uzun yollara düştük
yerimiz yurdumuzdan göçer olduk

acıtır hayat üşüyorum
anne
olmayan bir battaniye
ört üzerime
üşüdüm anne

ayazdan sabahlanayım
kaderin pençesine k/almışım
yine annemi çağırsam
haykırsam ayazlarına

duyulan sesim
annemin gözyaşına çiğlığım
olsada
yüzüm gülmez ki

kimsesiz
yurtsuz ayazlarına
tek b/aşına k/almışım
bu viranede..

*üşüdüm anne..*

31 Ekim*11* Karataş