Anneciğim

Anneciğim,

Hani bir yaprak düşer ya

Sessizce yere

Kızdın mı öyleydi sesin işte...

Bakışların derdi ki her zaman bize

'olsun çocuğum affettim sizi bu kez de...'

çorbanın içine yağmur damlası düşmesin diye

sofrayı getirirdin koşarak dışarıdaki mutfaktan..

Yemek yerken aklıma gelir zaman zaman

ağlarım anneciğim..


Anneciğim sen uyurken

Gül yüzüne bakıp düşünüyorum

Bebek gibi içinde yaşayayım diyorum..

Ne güzel bir lütuf bu Allah'ım

Ben senin bir parçanım...

Senden oluşmuşum !...


Yatsam dizlerine

Ölsem de gam yemem

Ancak gözünde yaş görürsem

En zifiri karanlıkta kalırım...


Korkmayasın diye karanlıktan,

yatağımı serdim yine yanına,

belki beni görürüsün diye rüyanda

bak sokuldum kucağına...

Anevrizma da sevdi ( şu kahrolası hastalık) o güzel dimağını

Tüm hastalıklar bizi buldu anne !...
İşte bir anneler günü daha geldi

Ben seni güzel yaşatamadım anne

Eskiden seni anlayamadım,

Büyüdüm şimdi sen hastasın....

Biliyorum dünyadaki en güzel şeyleri hak ettin

Sen dünyanın en temiz kalpli kişisisin

Ancak yine de yıllarca kuru ekmeğe

'yağmur su'lu yemeğe talim ettin

babam alınca maaşını

bir çuval unla yapardın bir aylık

ekmeğimizi, aşımızı

,makineler yokken,

sen başlatırdın temizlik savaşını...


Hiç bayramlıksız kalmadım ben sayende

Diker ,süslerdin hep elbiselerimi özenle..

Eve aldığımız minik kediye bile,

Öğrettin anneciğim dışarıya çıkmasını...

Bir düşünür demiş ki :

'Hayatta okuduğum en büyük kitap annemdir'

Tamamen katılıyorum...

Kitap biter mi?

Yazdım ama bitmedi şiirim

Sen hem şiirim hem şerefimsin...

Bir şair,öğretmen değil,kızın olarak ellerini öpüyorummmm

Anneciğim seni çok seviyorum...

İnan olmasan yaşayamayacağım

Yaşasam da yaşayamayacağım....