Annem

Köpek seslerinin korkusuyla uykumdan olduğum geceler geldi aklıma annem
Sesler yanıbaşımdaymış gibi irkilişlerimin soğukluğunda,
Koşar adım yanına gelip,
Usulca sokuluşlarımı ve titreyerek koynuna girişlerimi hatırladım...
Korkumdan hiç büyümek istemeyen bedenimin,
Karanlıkta yok olmasını istediğim anı ve
Güzel yüzüne masum bir dilenci gibi bakarak,
Yalvarışlarımdan uyanıp beni kollarına alışlarını özledim...
O kadar güven veriyordu ki şefkatli ellerin;
Öylece kalıp sessizliği dinlemeyi bile severdim...
Nerede o her an saldırıya uğrayacakmışçasına tetikte bekleyişlerim...
Daha dün koynuna sığıyordum anne
Şimdi kocaman bedenim dertlerim gibi...
Korku denen şeyi sana sarılarak değil,
Kendi başıma karanlığın eşliğinde öğrenmek zorundayım...
Koynunda değil soğuk yatağımda uyanmak...
Oysa iki adım ötede küçükken sığındığım güzel yüzün,huzur bulduğum şefkatin...
Şimdi anlıyorum ben büyümek istemiyormuşum anne...
Küçülüp koşmak isterdim yanına ''Anne''m...