Annem

Sana çok uzaklardan sesleniyorum anne özlüyorum, sesini nefesini tutunuyorum yenik düşerim diye anne,

Sokaklar bile dile gelecek, dile getirecek sensizliğimi ağladığım sokaklar,
Önümde mevsimler geçiyor, eylülde bitti beni yaralayarak,
Sabrım da gittikçe tükendi anne.

Camlara duvarlara karanlık sokaklara ve gözyaşlarıma karışan yağmur, diğer yanım oldu anne, sokuldum gecelerin koynuna ninnilerle besledim senli günleri.

Sonra ben büyüdüm anne onlar ağırlaştıkça yüklendi omuzlarıma kat kat,
Özür dilerim anne, belki sen şimdi kızacaksın, sana isyan ediyorum diye kızma sakın, sana olan hasretimi gün ve gün dile getiriyorum.
Her yerde seni görüyorum sanki sonra hüzün değiyor.
Yalnızlığın dibine düşüyor ağlıyorum anne.

Sahipsiz ve kimsesiz kaldım kendimsizim anne kızma olur mu? İçime sinen cennet kokunu unutamadım.
Tutamadım kendimi sen yoksan da ben, ben her gece seninle uyuyor seninle uyanıyorum annem...

Aşk Aze
Annem

Şiir: Hazan YILMAZ