Annem...
annem....
bu şiirim sana...
neden diye soruyorum kendime...
neden biz bu kadar acı çektik..?
kime ne zararımız vardı?
keşke bende senin gibi güçlü olabilseydim annem
yaşadıklarımı düşününce seni daha iyi anlayabiliyorum
o günü hatırlıyor musun anne?
oysa ben hatırlamak istemiyorum
ama yinede anlatmak istiyorum...
yine babam içmişti her zamanki gibi
herkesin içinde beni nasıl azarlamıştı
kendimle baş başa kalmak için odama çekilmiştim
tam güzel bir rüya görürken birden kabusun içine düştüm
hiçbir anlam veremediğim zamanda babamın ellerini saçlarımın arasında hissettim
beni nasıl ölesiye döğmüştü
o zaman birtek seni düşündüm anne
hani balkona çıktığımda kendimi atmaya kalktım ya
sırf o acıdan kurtulmak için ölümü bile göze almıştım ya
işte o zaman senin bağrışlarını duydum
keşke beni kurtarmasaydın anne...
en son babamın attığı yumrukla bayılmışım
gözümü açtığımda başka bir yuvada buldum kendimi
bir anda kalkmak istedim çünkü bir kabus gördüğümü düşünüydum
ama ayağa kalkamadım anne
meğer ayaklarımı ağrıdan hissetmiyordum
oysa ağrıyan ayaklarım değil kalbimmiş
yine sen tuttun ellerimden
aynaya bakmak istedim ama sen izin vermedin
hep inaççı olduğumu söylerdin haklıydın
çünkü aynaya bakmak için inatçılık ettim
keşke bakmasaydım anne
gözümün morluk içinde olduğunu görmeseydim
o anda senin neler çektiğini anladım anne
bana unutmamı söyledin
şimdi sana soruyorum
babamın sana yapttıklarını unuttun mu ki?
ben unutayım anne
yüreğimde açılan yarayı nasıl kapatayım
anlam veremiyorum anne
hayat ne kadar acımasız anne
güvendiğim babam değer verdiğim her şeyden çok sevdiğim babam
nasıl olurda bu kadar değişir
kanadı kırık kuşlar gibiyim
hayattan zevk alamaz haldeyim
şimdi bana söyle anne ben ne yapacam
hiçbir günahı yokken mapusa düşmüş bir mahkum gibiyim
şimdi suçsuz olduğumu nasıl kanıtlayacağım?
kaybettiğim umutlarımı kim verecek bana?
kime güvenecem bundan sonra?
hani hep derdin ya
'hayat sana bir tekme attığında annenden başka kimse olmaz yanında'
şimdi daha iyi anlıyorum seni
ben hayattan bir tekme yedim
ve...
her defasında senin yanımda oluşunu hissettim...
iyiki varsın
canım annem benim....
güzel genç şairimin duygu yüklü şiirinde muazzam bir tema akıcılık yakaladım çok güzeldi kutlarım sevgimle sami.
Umutların tükenmesin,sevgin bitmesin,rüzgar alıp götürsün tüm dertlerini...Unutma ki karanlık yolun sonu aydınlıktır ve sen de sonunda aydınlığa kavuşacaksın.
Aramıza hoşgeldin Serap'çığım . Dizelerinin arasında sıkışıp kalmış , morumsu duygular içimi acıttı . Hayat , hiç kimse için böyle olmamalı dedim içimden . Hiç bıkmadan mutluluğu çağır canım . Hiç vazgeçme bundan ama , inatla çağır . İnan bana mutlaka geliyor bir gün . Ummadığın bir anda . Umutlarımız ise asla kaybetmememiz gereken silahlarımızdır . Başarıların seninle olsun ve güzel bir yaşam . Sevgiler canım . 👍😙😥😥
s.innalı...
hayat öyle kırılgan ve bi o kadarda serttir abisi ne mutlu ki sana en kötü anında bir annen varmış, ne mutlu ki sana annelik yapabilen bir sevenin varmış. ne kötü bir şey ki insan bile diyemeyeceğimiz fakat ne olduklarını ve neye hizmet ettiklerini bilemediğimiz bazı babalarda var bu hayatın içinde...
hep mutlu ve huzurlu kal abisi...
yüreğini açan şaire kucak dolusu sevgiler...
başarılar kardes Allah herkese anne sevgisini verebilecek derecede YAR nasip etsin