Annem Çiçeği

bir gözyaşı şişesi olur herkesin
doldukça boşaldığı bir kara delik
bu yüzden geçtik suyun derininden
kuyular yırtık ve zehirliydi

annem diyorum asıl bir çiçeğin kuruntusudur
ölümü kimseye yakıştıramayan ece
baharı sorsam büyük göç istasyonlarında
insanız kamburumuz dağ sırtı
ah sabahları bu zehir bu kızarmış yürek kokusu
diyorum ki akuatent baskılara uğramışızdır
diyorum ki ağzımızda emziktir Bursa

ama geldin kuytuyla tenindeki avludan
geniş çok geniş bir yaran vardı senin
avcum mahrem yerim tutanaklarda
üç çizikli bir aşk kitaplığı avcum

söylersen kalırsın gösterişiyle ağzının
gotik susmayı sever her heykele annem

diyorum ki yastığına bedesten işlemiştir
ölürken kokusuna düşecektir yavru bir Koza
handa yaşayan çamaşırlarla yıkanarak

birazdan deneyelim mi şehre söylenmeyi

çünkü dilin fundalık biraz da yüksek teras
baş döndüren bir acıdan bakılmaz şehre
zaman beni ilk yaz doğurdu sana gitme
böyle dedi ağzımdaki annem çiçeği

oysa teni hep uykuya tutulan güzel

gidersen ağzın kırılır aynalarda
gidersen kalbin barutun sağrısı

korkumu öldür, kordonumu kes sonra



14.Hasan Bayrı Şiir Yarışması 2.lik Ödülü