Annem Yüzünden
hüzün çökmüş içime,
ondan güdük geliyor bu günlerde dünya işleri bana
eş dost yakınıyor durmaksızın her şeye ,
bir d-olmazlıktır almış başını gidiyor
ruhum eriyor onda bunda
b-ilmek, ete kemiğe bürünüp bir b-eden ediniyor kendine
savdım sıramı, bastım mührümü,
geçtim y-ardan da s-erden de
edindiğim sıfatlar sığar mı tabutuma
yazdım m-anamı o mermer t-aşa
çaldım yoğurdu, açtım hamuru
s-erdim soframı y-oldan yana
az gittim us, us buldum az-aldım
tenden h-az duydum,
eyledim kendimi s-özde
k-oydum, s-aldım sözcükleri b-aba altından
artık bir katlanma biçimidir eylem bende kendime
z-amana yaydığım bir cinnet benimkisi
çaktırmıyorum kimseye ama o da annem yüzünden...
M. Ümit GÖRGÜLÜ
artık bir katlanma biçimidir eylem bende kendime z-amana yaydığım bir cinnet benimkisi çaktırmıyorum kimseye ama o da annem yüzünden
Bu sesteki oktavı tanıyorum, kalın hüzünden başlayıp ince hüzünle bitiyor. Aradakiler mi? Hüznün başka biçimleri...
Sevgili Görgülü teşekkürler.
Derinden anlamlara gebe her sözcük. Ruhun yangınından mıdır? bilinmez. Ama sanat hakim her bir dizede. Tebrikler efendim. Işık yanınızda olsun...