Annem Yüzünden

hüzün çökmüş içime,
ondan güdük geliyor bu günlerde dünya işleri bana
eş dost yakınıyor durmaksızın her şeye ,
bir d-olmazlıktır almış başını gidiyor
ruhum eriyor onda bunda
b-ilmek, ete kemiğe bürünüp bir b-eden ediniyor kendine
savdım sıramı, bastım mührümü,
geçtim y-ardan da s-erden de
edindiğim sıfatlar sığar mı tabutuma
yazdım m-anamı o mermer t-aşa
çaldım yoğurdu, açtım hamuru
s-erdim soframı y-oldan yana
az gittim us, us buldum az-aldım
tenden h-az duydum,
eyledim kendimi s-özde
k-oydum, s-aldım sözcükleri b-aba altından
artık bir katlanma biçimidir eylem bende kendime
z-amana yaydığım bir cinnet benimkisi
çaktırmıyorum kimseye ama o da annem yüzünden...

M. Ümit GÖRGÜLÜ

31 Mart 2010 17 şiiri var.
Beğenenler (2)
Yorumlar (2)
  • 15 yıl önce

    artık bir katlanma biçimidir eylem bende kendime z-amana yaydığım bir cinnet benimkisi çaktırmıyorum kimseye ama o da annem yüzünden

    Bu sesteki oktavı tanıyorum, kalın hüzünden başlayıp ince hüzünle bitiyor. Aradakiler mi? Hüznün başka biçimleri...

    Sevgili Görgülü teşekkürler.

  • 15 yıl önce

    Derinden anlamlara gebe her sözcük. Ruhun yangınından mıdır? bilinmez. Ama sanat hakim her bir dizede. Tebrikler efendim. Işık yanınızda olsun...