Anne'me

Acılar göğsümde büyürken,
Yalnızlığımla nefes almışsın,
Konmuşsun avuç içlerime,
Sen kokmuşum.

Gerdanım sana benziyor zülüflerim dökülünce anne,
Yüzünde ki çizgilerin sebebi ben,
Dert senden ayrılalı çok olmuş,
Vücut hatlarıma konmuş acılar.

Ve yalnızlığı bırakmışsın kapıma,
Gözyaşlarıma armağan olmuş gözyaşların anne.
Ne vakit karabasan dolsa gece(m),
Ellerini saçlarımda istiyorum,
İstiyorum ki korkma ben gecendeyim de.

Gece boyu adını hecelemişim anne,
Bu yalnızlığı kapıma bıraktığından beri,
Güneş uğramıyor pencereme,
Yalın ayak sana çıkıyor o vakit yollarım,
Hepsinde kaybetmişliklerim,
Hüzünlerim,
Korkularım gizli.

Gecenin bir vakti küt diye içime oturuyor sancıların,
Soluğum kesiliyor,
İşte o vakit,
Kadınlığımdan utanıyorum.
Küçük bir kız çocuğu oluyorum anne,
Bıraktığın o boşluğu,
Küçük avuçlarımla doldurmaya çalışıyorum aklımca.

Bugün daha yalnızım sanki,
Herşey üstüme üstüme geliyor,
Yanına gelme çabalarım hayatın gerçekleriyle yüzleşiyor,
Ve ben sana yine geç kalıyorum.
Üşüyorum bu gece,
Hiç olmadığım kadar kalabalık,
Bir o kadar yalnızım.

Anne!
Bu gece al beni koynuna,
Kuytularına sakla,
Ve,
Kasıklarında uyut beni.