Annemin Anısına

Sıfırı tükettim
Eve gelirken börek hamuru alayım dedim
Cepte 5 lira var
Börek 7 lira
Evdeki hesap çarşıya uymuyormuş demek
Yaşayarak öğrendim bunu da

Milföy böreğini çok severim
İlk kez lisede yemiştim, ilçede
Köyde öyle şeyler olmuyordu o zamanlar
Iscacık çörekler vardı
Arada bir de fetil

Az ilerde bir parka attım kendimi
Şair Nedim parkı ismi
İşten gelmişim üzerimde alçı ile karışık çimanto
Yorgunum
Annem gelir aklıma yorulunca
Öyle yorgunum ki öldürseler duymam bile
Bir yanım zaten intiharla karışık

Üzgün bir bankla yalnızım
Çocuklara bakıyorum
Yanımda ölü bir kuş
Kimse kaldırmamış
Bankın yanında ki ağaca gömüyorum onu
İçimde ki şiir büzüldü
Yüreğime üzgün kelimeler dizildi

Bir çiçeğe takılı veridi gözlerim
Derin bir suya dalar gibi geçmişime daldım
Gördüm yaşananları
Ölülerimi
Çocukları
Üzerine toprak attığım onlarca çocukların yüzlerini
Onlar ki,
Hep birer çiçek ölüsü gibi yatar toprakta
Teni bembeyaz ve soğuktur
Taştır

Sonra annemi gördüm
Sordum; "Bu parkta neden oturuyorum ben?
Şairi çoktan ölmüş bu parkın
Ben alalade yoldan geçen biriyim
Beni öldürecek bu bank
Derinlerime indiriyor
Çocuklar gülüyor bombalar patlıyor bende
Annemi anımsıyorum

Eli yanmış bir gün.
Hep gösterirdi, "Bu benim Erdoğan'ımın izi derdi."
Evlatlarından ayırmışlar onu
Üzümüşler, iftira atmışlar
Ablam anlatırdı bazen akşam yemek yerken. Kursağımda kalırdı her şey.
Ablam sakatdı çocukken.
Şimdi çocuğu sakat.
Ablama ölürüm ben.

Hastaneden hastaneye gitmiş annem ablam için
Annem bir gün deniz kenarından geçerken cam kenarında ağlamış.
Öyle diyor ablam.
Camın yansımasından görmüş gözlerini.
Sormuş; "Anne niye ağlıyorsun?"
"Ayağıma taş bağlasamda şu denize atsam kendimi kızım." demiş.
Ablam;
"Hastaneye vardık, acıktık anne deyince"
Hastanede herkes evlerinden getirdikleri yemekleri yerken.
Annem markete gidip yoğurtla ekmek almış.
Ablam hep benim yediğim en güzel yemekti der ve anlatırdı.

Anneler ölürse çocuklar yere düşer.
Yokluğun yoksulluğun annemin ayağını öpemediğim bir zamandan geliyorum ben çocuklar.
Siz iyi ki beni tanımadınız

Ve eve geldim
Öğleyi kaçırdım, ikindiyi buruk kıldım
İçimde bir şeyler ölüyor
Öyle şeyler ki
Ölüyor işte, yerini bir başka şey doldurmuyor

Ablam yemek yapıyor
"Hadi abla bak öldüreceğim kendimi" diyorum ona açlıktan
O gülüyor bombalar patlamıyor artık

Yaşıyorum ama nasıl
İçimde çocuklar ölüyor
Üzerimde intiharlar

Aşktan öte yaralarım oldu benim
Ben hep anama hayrandım

Ömer Altıntaş