Annemin Felsefesi

Aşk üzebiliyor bazen

Bu kadarını biliyorum

Özlemek hakkında...

Çok az şey biliyorum

Saçın, gözlerin, sesin...

Ben birini özleyince,

ağlayacakmışım gibi

Oluyorum...ağlamıyorum

Beklemek mi

Geç kalana kızmadım

Tam ne kadar bekledim

Bilmiyorum

Ama bazı şeyler değişti

Evler, saçlarımın rengi,

Gözlerimin feri, kentler

Önemli değil gerçekten

Sevmek mi

İnsan sevilince mutlu

Oluyor gibi

Sevince kalp burkuluyor

Kalmak mı zor

Gidende mutsuz gibi

Kendime benzetirim

Her gideni...

Unutmak mı

Tam emin olamadım

Mesela,

Bir adını hatırlıyorum

Bir gülüşünü...

Neyi sevmediğini...

Unutulanlar bilir sanki

Gülüşünün ne anlama

Geldiğini...

Bir daha olmayacak

Ne çok hatıra grileşti

İzini kaybettiğim anılar

Koptuğum kişi sayısı kadar

Benim hikayelerim yok

Bir örnek verebiliyorum,

İkincisi zaman aşımına uğruyor

Alnım secdeye değiyince

Tiyatroya ilgili biriydim

Yabancı şarkılarada öyle

Ne biliyorsun deseler hiç

Derim...

Ama yağmurların halinden

Anlarım diyebilirim

Şehire aşık nehiride...

Küfür öğretmediği için

Övündüm babamla

Bunu sorsanız söylerdim...

Kızdığım oldu benimde

Kimse bilmedi...

Annem ne çok bilmiyorum

Derdi...

Bilmiyorum felsefesi iyimiş

Anne