Annemm ....

Gözlerim dolmuş yine.
Akşam saati gelmiş olmalı.
Saat yine inatla ilerlemekte
Sana kavuşma saatim geçmiş olmalı.
Yaşamın en dertli köşesinden geçmekteyim.
Pek bi dar bu yollar.
Ne çok engelim var sana kavuşmak için.
Kalbim sıkışıyor.
Ben gitmek istemiyorum evimden.
Seni uzaktan sevemem ben.
Kokunu duymalıyım.
ANNE!
Duyuyor musun beni.
Hani akşam geç geldiğimde hep kızardın.
Ya hiç gelmesem, daha fena değil mi?
Hasret kalmak istemiyorum kokuna.
Sabah seni öpmeden çıkamam evden.
İşlerim rast gitmez sonra.
Hadi annem çay içelim.
Saat gece 13.00 mi?
Affedersin geç olmuş.
Yanında yatsam ve sonra kokunla uyusam.
Bir günlük beni affedip yerini bana verir mi babam?
Söz bir daha istemiycam.
Zaten istesem de yapamıycam.
Değerimi bilir mi eloğlu. Sizin gibi korur mu?
Bırakma beni anne.
Ben hala büyümedim ki.
Büyüsem de sensizliğe alışamam ki...