Annenin Ellerinden Tutun Ve Bir Daha Bırakma Çocuk

Annenin ellerinden tutun ve bir daha bırakma çocuk
sessiz yıldırımlar yansıyor incirlere
tozlu yapraklara solgun kayalara
sonra takılıyor otistik bakışlarım
porselen porselen akıp giden bulutlara

aşağıda dönemeçte yavaşlıyor yüreğim
vedalar eksik kalıyor ama hep eksik
askıların yalnızlığında

elbet boş vereceğim bir gün oyumu
ne şiir olacak ne başlığı
zamanı geldiğinde konuşacak
bir ölünün artık kokuşmuş ışıksız yalnızlığı