Annesi Ölmüşler Gazeli

(açtım albümü)

biraz daha kaldırım koydum sokağıma,
biraz daha beton, biraz daha gramer, biraz daha kronik yalnızlık

biraz daha mesafe koydum kendimle arama,
biraz daha kilometre, biraz daha istasyon, biraz daha vaveyla

kapalı çarşı saatlerinde yüz nakli yapan otobüslere
ovası düz hüzün seansları düzenledim, kendime de dahil

işte bunlar hepsi bir ayrışmanın protokol hali olduğundan
sırayı bozan ilkokul çocuklarından kalma notlar verdim hayata

annemin reçellerini çıkarıp kavanozlardan,
sürdüm bütün mahallenin duvarlarına.

yüzü pamuklu şeker sanki, bir görseniz o kadar olur
elleri her şeye iyi gelen bir losyon salgılar sanırsın, tutunca.

artık tozu alınmış oturma odası mobilyalarına benzer
nefes alış verişinde bulunduğum hayat esnafı

artık çiçekli elbiselerini giymiş bir kadına benzer göz kapaklarım,
artık içim benim, şen şakrak hazırlanmış bir masanın nevalesi olur

(kapattım albümü)

kalbimde Eksik bir şeyler limited şirketi'nin ana şubesi,
bilfiil yılar yılı uzaklıklar ithal ediyorum hiç durmadan kendime.

kendi masal kahramanına aşık olan bir yazarın elleri gibi
bir son cümleye uzanmak istiyor parmaklarım, biliyorum

biliyorum, sen saksılarını sulamaya gittin cennet bahçelerinin
benim içinde bir karanfili yapraklarından okşayacaksın belkide

biliyorum, buğulanmasına müsaade etmemeliyim gözlüklerimin
bardağın dolu tarafını görmeliyim, son vahası kurumuş çöllerde bile

sen böyle isterdin, hep böyle istiyordun, hep böyle isteyecektin
şeker yüzünde bayram sabahlarını andıran sönmeyen ışığıyla.

ne demeli biraz daha şiir, biraz daha hasret, biraz daha dua
uzun uzun anlatırdım amma, elin olsa da öpüp başıma koysam.