Ansızın

Gece yalnızlığı da alıp,

Çökmüş üzerime.

Saat on ikiyi geçeli çok olmuş...

Bu gece de değişen bir şey yoktu.

Kimse duymuyordu solumda kopan fırtınaları.

Yine yoktun,

Yine sensizdim.

Ve sen,

Bu kente gece çöktüğü zaman,

Neler yaşadığımı hiç bilmiyordun.

Var olduğunu bilmek yetiyordu da,

Sensizlik nefesimi kesiyordu.

Gidişin beni öyle bir susturdu ki,

Sükûtum tüm ömrüme yetti...

Sen olmazsan olmaz dedi.

Her şey olmaz sen ol dedi.

Ve her şey bitti.

Sıra bana geldi,

Ansızın oldu dedi...