Ansızın

Kabulümdür;

Yıldızlı bir gece de olur, yağmurlu bir gün de, 

Ansızın alıp başımı gitmek istiyorum. 

Takıp gövdemi ayaklarımın peşine, 

Haber vermeden kimseye, sessizce. 

Baştan aşağı günaha bulanmış bedenim 

Ve yaşamı vasıfsızlaştıran öfkemle. 

Duysan düşer misin ardıma, 

Karışmadan nefesin rüzgarın serinliğine,

Yadırgamadan, 

Kimseye aldırmadan, 

Sorgulamadan, yargılamadan, 

Binip ilk trene. 

Ve boyayıp yüzünü, 

Uğruna ömür tükettiğim o çocuksu gülümseyişle. 

Tutar mısın ellerimi yine? 

Dindirir misin müsebbibi olduğun sızımı? 

Dikilip karşıma, 

Hududu çiizilmemiş, haddi aşan güzelliğinle. 

Bakar mısın gözlerime? 

İlk bakışta teslim olduğum gözlerinle. 

Ve yeniden "seni seviyorum" der misin? 

Bozup kalbimin ritmini, 

Titreyen ama güç veren, 

Umut vadeden sesinle... 

     (Gönlümün rızkı eşime)