Ansızın Çıkıp Gel

Dışarda hava buz gibi
Ayaz mı ayaz
Aralığın hoyratlığı üzerinde
Sakla yüreğine tutunmuşken gözlerine
Kirpiklerine asılıyım
Kapayıp düşürme
Yokluğunla sınayıp
Bırakma çaresizliğin kollarında




Öyle çok dolu dolu yutkunuyorum ki
Boğazımda düğümlü sözcüklerden kesikler
Susuyorum
Sustukça çoğalıyorsun
Haylaz bir çocuk gibi
Yüreğime dolanıp durdun




Bazen fırtına taşıdı gözlerin
Bazen de güneş
Zamanı güneş olmanın şimdi
Dışarıya kar
İçime sen yağıyorsun
Üşüyor yüreğim
Tutmuyor ellerim
Sen gurbetim
Gözlerim yollara düştü düşecek
Bir gün ansızın çıkıp gel